ΠΑΙΔΙΚΟ. Α.Σ.ΠΑΠΑΓΟΥ-ΧΑΛΑΝΔΡΙ: 2-3

 

 

16/11/13 ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Ε.Π.Σ.Α (6η Αγωνιστική)

 

Οι επισημάνσεις που ακολουθούν σχετικά με τη μέχρι τώρα εικόνα του Παιδικού τμήματος είναι προσωπικές και γραμμένες χωρίς καμία δόση κριτικής προς παίκτες / προπονητή.
Ας ξεκινήσουμε με κάποια δεδομένα.
Μια ομάδα που στηρίζεται κατά το πλείστον σε 2000ρους είναι φυσιολογικό να υστερεί έναντι αντιπάλων που είναι κατά κανόνα μεγαλύτεροι (ειδικά όταν μιλάμε για εφηβεία… σε σχέση με προηγούμενα χρόνια).
Η αδυναμία του Εφηβικού τμήματος σε αριθμό παικτών σε συνδυασμό με το «βάπτισμα πυρός» με ορίζοντα Ανδρικού «αναγκάζει» τους προπονητές να χρησιμοποιούν σε κάθε παιχνίδι κάποιους παίκτες του Παιδικού σε αγώνες του Εφηβικού με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται το Παιδικό.
Όταν ξεκίνησε η χρονιά, ήταν λίγο πολύ γνωστό σε όλους ότι φέτος δεν θα ήταν η χρονιά μας. Τον επόμενο χρόνο είναι σίγουρο ότι θα είμαστε πιο ανταγωνιστικοί σε σχέση με φέτος. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα του Παιδικού στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, πρέπει να τα δει κανείς με μεγάλη δόση επιείκειας.
Υπάρχουν παρόλα αυτά κάποιες επισημάνσεις, θετικές και αρνητικές, που ο υπογράφων θα ήθελα να παραθέσει. Η αγωνιστική λειτουργία της ομάδας παρουσιάζει ιδιαίτερες αδυναμίες ως προς την ανάπτυξη-κυκλοφορία της μπάλας, την απόσταση μεταξύ των γραμμών, την απομόνωση των ακραίων χαφ οι οποίοι χωρίς την υποστήριξη από κεντρικούς χαφ και μπακ τις περισσότερες φορές πελαγοδρομούν και δεν μπορούν να γίνουν απειλητικοί, την παντελή ανυπαρξία overlap είναι παράγοντες που χρήζουν βελτίωσης. Όπως προανέφερα είναι προφανώς δύσκολο απέναντι στα μεγαλύτερα και γρηγορότερα κορμιά που αντιμετωπίζουμε.
Αυτό που με έχει εκπλήξει ευχάριστα είναι το πώς η ομάδα αντιμετωπίζει της μέχρι τώρα ήττες. Ειδικά στο τελευταίο παιχνίδι που χάσαμε με το Χαλάνδρι τα παιδιά δεν έκλαιγαν (όπως πολλές φορές στο παρελθόν), συμπεριφέρθηκαν με αξιοπρέπεια απέναντι στους αντιπάλους (σε αντίθεση με τους παίκτες του Κενταύρου, πριν λίγο καιρό, που στο τέλος του αγώνα έβριζαν και έφτυναν …λυπάμαι και μόνο που το αναφέρω) και δεν καταλόγισαν ευθύνες στο διαιτητή που καταφανώς αδίκησε την ομάδα σε τουλάχιστον μια περίπτωση (το πρώτο γκολ ήταν 100% φάουλ του επιθετικού τους που με τον αγκώνα απώθησε τον αμυντικό της ομάδας μας). Η διαχείριση των μέχρι τώρα χαμένων αγώνων, ειδικά του τελευταίου, με έχει εκπλήξει ευχάριστα.
Το τελευταίο, παιχνίδι με το Χαλάνδρι ήταν πραγματικά συναρπαστικό. Παίξαμε με ελλείψεις, λόγω τραυματισμών και υποχρεώσεων Εφηβικού και χάσαμε… όπως χάσαμε και ήταν μια από τις λίγες φορές που ομολογώ πως έφυγα στενοχωρημένος από το γήπεδο. Πόσες φορές, τις περισσότερες, έχουμε κερδίσει τέτοια παιχνίδια, κάποιες φορές και στο τελευταίο λεπτό. Αυτό δυστυχώς το χάσαμε. Η νίκη με την ήττα σε ένα αμφίρροπο αγώνα είναι πολύ κοντά. Στο συγκεκριμένο η ισοπαλία θα ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα… αλλά δυστυχώς αυτή είναι η μπάλα.
Πιστεύω ότι με όλες τις αντίξοες συνθήκες, η ομάδα έχει περιθώρια βελτίωσης και συμφωνώ απόλυτα με τα σοφά λόγια του Προέδρου στο πρόσφατο συμβούλιο, που τυγχάνουν της πλήρους συμφωνίας όλων των μελών του συμβουλίου και των προπονητών, σχετικά με το ποιοι ήμαστε και τι καταφέρνουμε ΜΟΝΟΙ στο χώμα με εφόδιο την αγάπη μας για τα παιδιά και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Ευχαριστώ τους γονείς των παιδιών που ασκούν εποικοδομητική κριτική….
Το μέλλον θα είναι καλύτερο.
Γιώργος Κ.