ΑΝΔΡΙΚΟ: ΕΙΡΗΝΗ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ – Α.Σ. ΠΑΠΑΓΟΥ 0 – 4 (14.4.2013) Ο ΜΠΡΕΧΤ , Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΚΡΟΤΗ ΠΥΘΙΑ

γράφει ο  Άγης Μπράτσος

 

Τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε.

Τώρα μας περιμένουν

οι δυσκολίες των πεδιάδων

Οι στίχοι του Μπρεχτ από το ποίημά του Συνειδητοποίηση” ας είναι το επίγραμμα του αγώνα μας με την Ειρήνη Πετρούπολης.

 

Αλλά μιας και ο λόγος περί συνειδητοποίησης και συνείδησης, τι μας λέει σχετικά ο Πλάτωνας;

Ο κριτικός έλεγχος είναι ο πιο μεγάλος και σπουδαίος καθαρμός (καθαρμός, Γιώργο Σούντα, αγέρωχε τερματοφύλακα, είναι η ελάφρυνση από κάτι που μας βαραίνει τη συνείδηση). Και πρέπει να πιστεύουμε πως όποιος δεν δέχεται να του γίνει έλεγχος, κι αν ακόμα είναι ο Μεγάλος Βασιλιάς των Περσών, είναι στο μεγαλύτερο βαθμό ακάθαρτος κι απαίδευτος και κακόμορφος” .

Σαν από μηχανής θεός λοιπόν έγκαιρα και έγκυρα (με την  αντικειμενική δημοσιογραφική ματιά ενός απροκατάληπτου τρίτου) αποτυπώθηκε η εικόνα της ομάδας μας  με δημοσιεύματα και αφιερώματα του αθηναϊκού βεβαίως  αθλητικού Τύπου.

Εμείς όμως ως γονείς ποδοσφαιριστών δεν έχουμε  – και δεν πρέπει να έχουμε –  τίποτε άλλο να προσφέρουμε στα παιδιά μας παρά μόνο την άπλετη αγάπη μας και τη δυναμική συμπαράστασή μας.

Σε αντίθετη περίπτωση, τι πρέπει να γίνει;  Την απάντηση μας τη δίνουν τα λόγια ενός πρωταγωνιστή στο φιλμ του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι The Dreamers :  “Εμείς οι γονείς θα έπρεπε να συλληφθούμε, να δικαστούμε, να ομολογήσουμε και να εξοριστούμε προκειμένου να κάνουμε επιτέλους την αυτοκριτική μας”.

Άρα, εύγε σε όλους τους παίκτες μας για την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλουν.  Ας μου επιτραπεί μόνο  μια ιδιαίτερη μνεία στους Γιώργο Ρέτζο και Νίκο Παπαναστασίου, γιατί θα είναι άδικο, λόγω των σποραδικών φετινών σχολίων μου,  να μην τους εξάρω για άλλη μία φορά, όπως σοφά έκανα από πέρυσι για τη φανέλα με το 7 .

Τώρα, ενόψει του τελευταίου κρίσιμου αγώνα με τον Χολαργό πέτυχα το ακατόρθωτο. Είμαι σε απευθείας σύνδεση με την Πυθία.

Ο χρησμός της ήταν: ” Εσείς οι άνθρωποι τρέφεστε με φαντασιώσεις, αλλά ξεχνάτε ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν με μια ισχυρή δόση πραγματικότητας”.

Τι εννοούσε η αξιέραστη αυτή γυναίκα;

1. Το συνδυασμό αποτελεσμάτων της τελευταίας αγωνιστικής που θα επιτρέψει την παραμονή μας στην Α’ Κατηγορία;

2. Ότι επίκειται η μεταγραφική  περίοδος, οπότε θα λάμψει  επιτέλους η πλατωνική αλήθεια;

Υπάρχει και μια τελευταία εκδοχή. Η  αισθησιακή φωνή της Πυθίας, όση ώρα μιλούσαμε, έφερε μπρος στα μάτια μου ένα ατμώδες σκηνικό πρωτόγονων επιθυμιών όπου ανενδοίαστα πρωταγωνιστούσα. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

3. Μήπως η αινιγματική γυναίκα εννοούσε ότι παρά τους αιώνες που κουβαλά στην πλάτη της ( η πραγματικότητα που ανέφερε) είναι ακόμα και σήμερα σαγηνευτική( να και η φαντασίωση που επίσης ανέφερε), οπότε στα χέρια μου είναι η πρωτοβουλία να επιδιώξω μια συνάντηση μαζί της;

 

Όπως και να ‘χει, για τα δύο πρώτα ενδεχόμενα δεν μπορώ  ασφαλώς να κάνω τίποτα.

Επειδή  πάντως ξέρω καλά στη ζωή μου όχι μόνο ν΄ανοίγω τα στραβά μου αλλά και να αντιλαμβάνομαι εις βάθος τα πράγματα, θα θυσιάσω, εγώ ο κοινός θνητός,  το τρίτο ενδεχόμενο, δηλαδή τη βραδιά με την Πυθία, και θα βρεθώ την Κυριακή  στο γήπεδο.

ΣΥΝΕΠΩΣ:

Πραγματικότητα – Φαντασίωση 1-0