Ανδρικό: Α.Σ. Παπάγου – Χαλάνδρι 1-2

Στο προηγούμενο σημείωμα αναφέρθηκα και στον Φρόιντ. Αντανακλαστικά το οιδιπόδειο σύμπλεγμα έρχεται στο άκουσμα του ονόματός του. Ας σταθούμε λίγο στον Οιδίποδα, που τυφλώθηκε όταν ανακάλυψε αυτό που έψαχνε. Έτσι κι εμείς ως ομάδα, ακριβώς σαν τον τραγικό ήρωα, προκαλέσαμε τη μοίρα μας και βγάλαμε τα μάτια μας. Χωρίς , αλίμονο, να στοχεύουμε όπως εκείνος στην κατάκτηση της αλήθειας πάση θυσία.

Και η αλήθεια για μας χτες ήταν απλή υπόθεση, η επικράτηση στην έδρα μας υπό τον αυτονόητο όρο ότι θα παίξουμε καλή μπάλα. Ατυχώς, χωρίς εσωτερικό παλμό, νεύρο και αυτογνωσία προσφέραμε ένα εξαιρετικά κακόγουστο θέαμα. «Η άβυσσος που θες να με ρίξεις βρίσκεται μέσα σου», λέει η Σφίγγα στον Οιδίποδα στην ομώνυμη ταινία του Παζολίνι. Μπορεί να προηγήθηκαν οι φιλοξενούμενοι με πέναλτι που τους κάναμε δώρο (25’), μπορεί να δικαιούμαστε κι εμείς πέναλτι σε ανατροπή του Κραψίτη μετά την ισοφάριση (από τον ίδιο , στο 27’), μπορεί να βρεθήκαμε στο Β’ μέρος πίσω στο σκορ πάλι από κακή αμυντική λειτουργία και να χάσαμε προς το τέλος του αγώνα ευκαιρία που ήταν ο ορισμός της κλασικής για να φέρουμε το παιχνίδι στα ίσα, όμως σημασία έχει η συνολική εμφάνιση της ομάδας.

Λένε ότι η ήττα φέρνει γκρίνια. Ανοησίες. Ασφαλώς ζήσαμε στιγμές ομαδικής τύφλωσης, αλλά πιστεύω ότι θα είναι παροδική. Γιατί και μυαλό έχουμε και ψυχικά αποθέματα και δίψα για διάκριση. Και αστείρευτη αγάπη για την ομάδα.
Τώρα, σε κάποια ναυάγια υπάρχουν και διασωθέντες. Ξεχωριστή μνεία θα κάνω σε 2 παίκτες μας. Στον Γάννη Σιλεβίστα, που εμπνέει σιγουριά με το παιχνίδι του και είχε αποφασιστική συμβολή, και στον Κώστα Κραψίτη, που με ένα Κραψίτειο, παλικαρίσιο γκολ πέτυχε την ισοφάριση και έκανε καθοριστικές ενέργειες.

Ας ακολουθήσουν τάχιστα και τ’ άλλα παιδιά, όχι μόνο επειδή μπορούν αλλά γιατί υπάρχει ακόμα χρόνος να πουν στη Σφίγγα που παραμονεύει ότι η άβυσσος είναι όλη δική της.

Άγης Μπράτσος