Ανδρικό: Φωστήρας Ηλιούπολης – Α.Σ. Παπάγου 1-0

«Πλούσιος είμαι μ’ ένα ακριβό πούρο και τα μάτια κλειστά»(Φερνάντο Πεσόα).

Σάββατο βράδυ στο ανοιχτόκαρδο σπίτι του Προέδρου του Ποδοσφαιρικού Τμήματος του Α.Σ. Παπάγου κυρίου Μπάμπη Γουσέτη και της απαστράπτουσας οικοδέσποινας ( σημειωτέον ότι οι μεταμεσονύχτιες γαστρονομικές επινοήσεις και εκτελέσεις του Προέδρου απογείωσαν τη βραδιά περισσότερο και από τα γκολ του Ντρογκμπά).

Στη βεράντα λοιπόν, με θέα το γαλαξία, που μου φάνηκε ανυπόμονος ( και πιστέψτε με δεν αφέθηκα στο «μάγο οινόπνευμα») να δεχτεί την Άνοδο των δικών μας αστεριών, ο  «κουκουλοφόρος» Ρέτζο, ο Αλέξης Μεσίνι και ο λεοντόκαρδος αρχηγός Χρήστος Παρλαπάνης απολάμβαναν τα πούρα που τους πρόσφερε ο  έφορος του Ανδρικού Γιώργος Μάνος. Είχαν περάσει τρεις  μόλις ώρες από τον αγώνα με τον Φωστήρα Ηλιούπολης και την απροσδόκητη ήττα με 1-0 ( με γκολ που μπήκε στο… 94’ στη μοναδική αξιόλογη ευκαιρία των γηπεδούχων και αφού η τροχιά της μπάλας άλλαξε πορεία καθώς βρήκε σε σώμα αμυνομένου).

Απρόβλεπτη ήττα, αρκεί να αναλογιστεί κανείς  ότι στο Α’ μόνο ημίχρονο είχαμε 7 τελικές (4’, 7’, 9’, 16’, 21’, 23, 29’) και όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες μας – σε όλη τη διάρκεια του ματς –  έπαιξαν παλικαρίσια και μέχρι το μοιραίο 94’ δεν άφησαν σε κανέναν το περιθώριο να πιστέψει ότι μπορεί να χαθεί, στη χειρότερη περίπτωση, ο βαθμός της ισοπαλίας.

Κατ’ ουσίαν, λόγω της αγωνιστικής εμφάνισης της ομάδας του Κώστα Ζαμπέτα, η λέξη «ήττα» παραπλανά. Πρόκειται απλώς για απώλεια των 3 βαθμών – οδυνηρή, όπως κάθε απώλεια- γιατί ήμαστε καταφανέστατα ανώτεροι και σύμφωνα με τη στερεότυπη διατύπωση που συχνά ακούγεται στους αγωνιστικούς χώρους «δικαιούμαστε τη νίκη».

Αυτή η στυφή γεύση της αδικίας  όμως η οποία κάποιες φορές σε πνίγει όταν βγαίνεις από το γήπεδο είναι το στοιχείο εκείνο που τοποθετεί το ποδόσφαιρο  στην ολοκληρωμένη του διάσταση: ως παιδαγωγό ο οποίος προειδοποιεί ότι η «αδικία» είναι ο αντίπαλος που καιροφυλακτεί παντού, σε κάθε μας βήμα.

 

«… πώς τα κανονίζουν οι θεοί,

πώς ανεβάζουνε αυτούς που ήταν ένα τίποτα

και πώς καταχωνιάζουν αυτούς που νομίζουν πως είναι κάτι τι», Ευριπίδης,Τρωάδες.

 

Με την αδικία πρέπει να παλεύουμε στη ζωή μας και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, ποτέ. Στο ποδόσφαιρο μάλιστα κανείς, εντέλει, δεν μας φταίει εάν χάνουμε τόσες τελικές  ( ακόμη και στο 97’- εκτέλεση φάουλ από τον Μεσίνι- μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την ισοφάριση).

Ας με συγχωρήσουν πάντως οι θεοί, αλλά οι παίκτες μας απέδειξαν όλη τη χρονιά ότι είναι κάτι τι. Γι΄ αυτό το λόγο άλλωστε  εξακολουθούν επί τόσες αγωνιστικές να δεσπόζουν στην 1η θέση της βαθμολογίας.

Δεν υπάρχει καμιά δύναμη ικανή να καταχωνιάσει το επίτευγμά τους και αν υπήρχε δεν θα της έδιναν αυτή τη χαρά.

Εύγε, παίδες, γιατί δώσατε την ψυχή σας. Η επόμενη αγωνιστική δεν θα είναι η τελευταία. Το γράφω γιατί πιστεύω απόλυτα ότι θα δείξετε σε όλους ότι ο αγώνας με τον Διαγόρα θα είναι η Αρχή για τη μελλοντική σας πορεία.

Εκ μέρους της Διοίκησης ολόψυχα σας ευχαριστώ διότι μέχρι σήμερα στις σκοτεινές μέρες που ζούμε μας χαρίσατε ένα θείο δώρο: αυθεντικές συγκινήσεις.

Όσο για την πιο αυθεντική, κάνω λίγες μέρες ακόμα υπομονή μαζί σας.

Σας ασπάζομαι

Άγης Μπράτσος